دعوای تصرف عدوانی
هرگاه مال غیر منقول بدون رضایت متصرف آن و از تصرف وی خارج شود تصرف عدوانی محقق می شود. بنابراین تصرف عدوانی دارای سه رکن اساسی است:
۱) طبقه تصرف خواهان: ملک (مال غیر منقول) در تصرف فردی بوده باشد (مالک، مستاجر و منتفع).
۲) عدوانی بودن تصرف: ملک بدون رضایت متصرف، تصرف گردد.
۳) لحوق تصرف خوانده: یعنی هنگام اقامه دعوا ملک همچنان در تصرف خوانده باشد.
دعوای تصرف عدوانی به دو شکل مطرح می شود:
ـ حقوقی: در دعوای تصرف عدوانی نباید ادعای مالکیت و اثبات آن مطرح گردد بلکه صرفاً اثبات ارکان سه گانه فوق (سبق تصرف خواهان، عدوانی بودن تصرف و لحوق تصرف خوانده) برای اثبات ادعا کافی است.
ـ کیفری: در دعوای تصرف عدوانی کیفری باید احراز مالکیت صورت بگیرد و نکته دیگر اینکه خوانده باید علم به این موضوع داشته باشد که این ملک متعلق به وی نیست و اثبات عنصر روانی لازم است.
نکته: کسی که راجع به مالکیت یا اصل حق انتفاع و ارتفاق اقامه دعوا کرده باشد نمی تواند نسبت به تصرف عدوانی و ممانعت از حق طرح دعوا نماید.
می توانید مطلب را به اشتراک بگذارید
مطالب مرتبط
دیدگاهتان را بنویسید